In de wijkverpleging zijn veel kleine organisaties en zelfstandige wijkverpleegkundigen actief. Volgens minister De Jonge levert deze ‘doorgeschoten marktwerking (…) een ongezonde cocktail op voor de zorg’. De Jonge ziet het liefst een daling van het aantal aanbieders en hij wil de huidige versnippering in het aanbod tegengaan, ook als de keuzevrijheid van cliënten daardoor wordt beperkt. Ook moet de samenwerking in de wijk worden versterkt. Gaan we toe naar één grote organisatie per wijk? Of heeft de kleine zorgaanbieder nog bestaansrecht?
De coöperatie biedt kleine wijkverpleegkundige aanbieders de mogelijkheid om – met behoud van zelfstandigheid – samenwerkingsafspraken te maken en gezamenlijk met de zorgverzekeraars te contracteren. Daarmee kunnen zij tegemoetkomen aan de wens van minister De Jonge om vanuit één herkenbaar wijkteam zorg te leveren en meer samen te werken.
In onderstaand artikel, dat gepubliceerd is in aflevering 5/2019 van het Tijdschrift Zorg & Recht in Praktijk (ZIP), bespreekt Eline Lam de coöperatie als samenwerkingsvorm voor zorgaanbieders in de wijkverpleging. Daarbij komen twee varianten aan bod komen (de coöperatie-zorgaanbieder en de coöperatie-nietzorgaanbieder). Ook bespreekt Eline de mededingingsrechtelijke aspecten van regionale samenwerking in de coöperatie.
Lees het artikel hier: De coöperatie, hét vehikel voor regionale samenwerking in de wijkverpleging
Heeft u vragen of wilt u meer informatie over dit onderwerp, neem dan contact op met Eline Lam.