Begin dit jaar schreef mijn collega Ard Wallast al over de vraag of non-activiteit voorafgaand aan het einde van de dienstbetrekking mee telt voor de beëindigingsvergoeding onder de WNT. Hoewel het uitgangspunt in de WNT bevestigend is, oordeelde de rechtbank Noord Nederland dat de bezoldiging niet meetelt als de werknemer bezwaar maakt tegen de op non-actiefstelling en zich beschikbaar houdt voor werk. Inmiddels zijn er opnieuw enkele uitspraken gewezen over non-activiteit in het kader van de WNT. Bovendien is de recente jurisprudentie in de Beleidsregels WNT 2017 verwerkt.
Recente uitspraken
De eerste uitspraak betrof een Medisch centrum waar twijfel bestond over de vraag of zij onder de WNT viel. Het CIBG oordeelde dat dit het geval was en dit had gevolgen voor een beëindigingsregeling die met een werknemer was overeengekomen. Plotseling kwalificeerde de werknemer als topfunctionaris en dus moest voldaan worden aan de WNT normen. De werknemer was 8 maanden op non-actief gesteld en daarnaast was een beëindigingsvergoeding overeengekomen. Samen oversteeg dit het maximum van € 75.000,-. Tussen partijen was in 2005 al een arbeidsovereenkomst overeengekomen met een beding waaruit volgde dat loon tijdens non-actiefstelling zou worden doorbetaald. De kantonrechter Alkmaar overwoog dat non-activiteit die overeengekomen was voor inwerkingtreding van de WNT niet expliciet in de WNT geregeld was. Duidelijk was echter dat het de bedoeling van de WNT is dat het maximum niet ontdoken wordt. Omdat bij het overeenkomen van het beding nog niet te voorzien was dat de WNT zou gelden was geen sprake van ontduiking.
Bij de kantonrechter Alkmaar speelde een geschil tussen een werkgever en een statutair bestuurder. Ze hadden een vaststellingsovereenkomst gesloten met onder meer een vrijstelling van werkzaamheden. De werknemer meende dat hij door het neerleggen van zijn taken niet meer kwalificeerde als topfunctionaris in de zin van de WNT. De werknemer stelde daarnaast dat werkgever in strijd met het goed werkgeverschap handelde omdat zij niet in de gelegenheid was gesteld aangepaste werkzaamheden te verrichten. De kantonrechter was het niet eens met de werknemer. Hij achtte het onbetwist dat beide partijen geen invulling meer wilden geven aan het dienstverband. De bezoldiging over de periode van vrijstelling telde daarom mee bij de beëindigingsvergoeding.
Beleidsregels WNT 2017
De recente uitspraken bouwen voort op de uitspraak die mijn collega eerder dit jaar behandelde. Der kern is dat ontduiking geen motief mag zijn en dat gekeken wordt of de werknemer heeft ingestemd met de non-activiteit. De Beleidsregels WNT 2017 zijn in lijn met deze jurisprudentie. In een nieuw artikel 10 staat dat in afwijking van het uitgangspunt van de WNT de bezoldiging tijdens de periode van non-activiteit meetelt met de beëindigingsvergoeding, dit onder bepaalde voorwaarden niet het geval, namelijk:
- de non-activiteit is eenzijdig door de werkgever opgelegd;
- de topfunctionaris heeft uitdrukkelijk en aantoonbaar niet met de non-activiteit ingestemd, enerzijds doordat de topfunctionaris daartegen heeft geprotesteerd en anderzijds doordat de topfunctionaris zich bereid heeft verklaard tot en beschikbaar heeft gesteld voor het verrichten van zijn of haar arbeid, en;
- de periode van non-activiteit niet langer duurt dan noodzakelijk voor partijen om afspraken te maken en besluiten te nemen over de beëindiging, dan wel voortzetting van het dienstverband, waarbij een periode van drie maanden (die eenmaal gemotiveerd met drie maanden kan worden verlengd) in het algemeen als voldoende wordt beschouwd voor partijen om uit een impasse te komen.
De Beleidsregels WNT 2017 gelden per 1 juli 2017 met terugwerkende kracht per 1 januari 2017. Een goede zaak dat getracht wordt meer duidelijkheid te geven over de periode van non-activiteit voorafgaand aan het einde van de dienstbetrekking. Dat neemt niet weg dat ook de genoemde voorwaarden nog altijd voldoende ruimte laten voor discussie. To be continued dus!